paddy

donderdag, oktober 26, 2006


Ik ben nog maar 20 maand maar ik kijk als een jongen van 6, hahahaha.

Als Paddy het niet helemaal kan horen dan kijkt hij zo als op deze foto.


Een boterham met pasta en veel vallen laten mij er zo uitzien.

24 Oktober eindelijk is weer tijd om te schrijven

Er is ontzettend veel gebeurd sinds afgelopen keer dat ik geschreven heb. Mijn allerliefste moeder is op 30 juli 2006 overleden. Wij (mijn broer en zus) waren bij haar toen ze overleed. Het was voor haar beter dat ze niet meer hoefde te lijden maar oohh wat mis ik haar. En ook om weer met de dood geconfronteerd te worden deed me zeer. We hebben 3 dagen bij haar gewaakt en ik weet zeker dat ze mij heeft horen zeggen hoeveel ik van haar houd.

Paddy is gaan lopen vlak voor mijn moeder stierf, ik ben blij dat ze hem nog heeft gekent. Haar allerlaatste kado aan hem was een spaarpot die geef ik hem later als hij groot is. Toen mijn moeder ziek werd heeft ze ook al vaker dingen voor hem gekocht, zo kwam ik onlangs hemdjes maat 98/104 tegen. Daar kan hij over een paar maand in. Net alsof ze het wist dat ze er dan niet meer was.

Met Paddy gaat het ontzettend goed, zijn gehoor laat nog steeds te wensen over dus we moeten ons er maar bij neerleggen dat hij zo slecht hoord. Maar de gehoorapparaten blijven nu wel beter zitten dus dat is een pluspunt.We zijn intussen ook nog verhuisd naar een betere buurt en betere woning dus we zijn echt ontzettend druk geweest.

Paddy blijft een lief ondeugend mannetje dat af en toe mij weer verwonderd door zijn gedrag en ontwikkeling. Laatst moest ik voor een gesprek met een Arbeidsarts bij het UWV komen en ik had geen oppas dus hij moest mee. Zegt die man wat kijkt hij wijs uit zijn ogen het lijkt net of hij al heel veel heeft meegemaakt. De man moest is weten.

Ik zal wat vaker proberen te posten, maar lieve mensen als jullie op de site zijn laat dan even een berichtje achter bij Comment zodat ik weet dat jullie zijn geweest en wat jullie er van vinden.

liefs Olga